Stilte. Doodstil om mij heen. Ik loop buiten met de honden, maar afgezien van mij en mijn twee lieve honden is er niets of niemand die beweegt of geluid maakt. Doodse stilte.
Ik heb iedereen al een goede nachtrust gewenst, kwam net thuis in een huis waarin iedereen al slaapt en het huis zelf ook al een slapende indruk wekt. Alles en iedereen slaapt al. Zelfs de wind, de vogels en andere tekenen van beweging of geluid zijn gaan slapen.
Zojuist liep ik langs een lantaarnpaal die een zoemend geluid maakte. Even een pauze in de stilte van de op dit moment slapende wereld om mij heen.
Nu rijden er wat auto's voorbij; ik lijk toch niet helemaal alleen te zijn! Maar nu die auto's weer te ver weg zijn om het geluid nog te kunnen horen, komt dat eenzame gevoel weer langzaam terug...
Ik loop weer rustig terug naar huis, het slapende huis. Als ik straks de sleutel in het slot omdraai breekt de tijd aan dat ook ik stil moet zijn tot ik morgen zelf weer wakker word uit mijn eigen slaap. Ik ben er bijna. Ik maak de hondenriemen vast los en pak mijn huissleutel. Voorzichtig draai ik de sleutel in het slot om en hierbij begint mijn tijd van stil zijn.
Zachtjes loop ik door naar de woonkamer, want het schemerlampje wat ik daarnet aan heb gezet om even de honden te kunnen knuffelen, moet nu weer uit. Met behulp van het licht van mijn telefoon loop ik door het pikkedonkere huis naar de trap, de trap op, nog een trap op, naar mijn kamer. Ik ben doodstil, net als mijn omgeving, afgezien van een tikkende klok.
Aangekomen in mijn eigen kamer ga ik op mijn bed zitten om te bedenken dat de wereld zo kan veranderen wanneer er niemand om je heen is, wanneer zelfs de natuur zich niet laat horen, wanneer de wereld is gaan slapen, maar jij nog klaarwakker bent. Bizar...
Maar nu is het tijd dat ik mij ga voegen bij de rest van de wereld om mij heen, dat ik mijn ogen ga sluiten en in stilte in slaap val. =)
Weltrusten, iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten